Zrobiliśmy to!! Sally i Motia wróciły do domu, do swojej opiekunki, Iriny. Tutaj piszemy o tym więcej. A na zdjęciu u góry jest Petita. 1-ego lipca przyjechała do Torunia, z Ukrainy, przez Łódź. Jest ok. 7- tygodniowym kociakiem po urazie kręgosłupa, w wyniku którego mała zupełnie nie kontroluje wydalania. Ma za to świetny apetyt, jest dziarska…
Read more
Jeśli pamiętacie historię kocich sznureczków, to na pewno ucieszy Was to, że Sally i Motia wróciły do domu, do Ukrainy, do swojej opiekunki. My jesteśmy z tego bardzo dumni! Na pohybel tej koszmarnej wojnie! Sally i Motia. Ja wołałam na nich: Salinas i Motilek. “Salinasku, chodź, idziemy jeść.” “Nie poganiaj mnie Motilku, już niosę twoją…
Read more
W czerwcu w Kocim Hospicjum pożegnaliśmy Aliamę, Bronię, Hysię, Maddie i Santosa. Dom znalazła u nas kolejna Ukrainka – mała Omalu z wrodzoną wadą kończyn.
Maj nie był dobrem miesiącem. Zmarło sześcioro naszych podopiecznych. Ale to nie wyjątek: w tym roku nie ma dobrych miesięcy.
Hospicjum to ostatnie miejsce, gdzie powinien trafiać kot, nawet przewlekle, nieuleczalnie chory, czy stary. Hospicjum powinno być brakiem alternatywy. Gdy już naprawdę nie ma innego wyjścia.
Czasami liczby, z krótkim omówieniem, pozwalają lepiej unaocznić pewne sprawy związane z działalnością takich miejsc, jak mój dom.
Do Kociego Hospicjum dotarła kolejna grupa kotów z Ukrainy oraz bezdomny kot z Poznania. Pochorowało się sporo naszych podopiecznych. Tila miała badanie holterowskie. Odeszli Matylda i Shimo.
Marzec stał pod znakiem skutków wojny. Przyjęliśmy aż 14 kocich uchodźców z Ukrainy. Tym samym Hospicyjne stado powiększyło się o 20%. Zmarł Gupta.
Jechało do nas 7 kotów pani Iriny. Kotów właścicielskich. Zza Kijowa. Nie dojechały. Zostały po drodze ukradzione przez jedną z bardziej znanych polskich organizacji prozwierzęcych.
Rok upływa pod znakiem czarnego kota – wszystkie przyjęte do Hospicjum w styczniu i w lutym były w tym kolorze. Zmarł Yekem. Zaczęła się wojna.
